تازه ها در دانش آنلاین

نرم افزار مایکروسافت ورد ۲۰۱۶ یک برنامه پردازشگر کلمات می باشد که به شما این امکان را می دهد تا انواع اسناد مختلف شامل نامه، رزرومه، و … را با آن بسازید. در این درس، با محیط کلی نرم افزار ورد ۲۰۱۶ و همینطور با برخی از ویژگیهای مهم آن مانند Ribbon ،Quick Access Toolbar و Backstage view آشنا خواهید شد.

آشنایی با ورد ۲۰۱۶

ورد ۲۰۱۶ مشابه ورد ۲۰۱۳ و ورد ۲۰۱۰ می باشد. اگر قبلا با یکی از دو نسخه ۲۰۱۳ یا ۲۰۱۰ کار کرده باشید تا حدودی با محیط ورد ۲۰۱۶ آشنا خواهید بود. اما اگر در ورد تازه کار هستید و یا اینکه با نسخه های خیلی قدیمی تر آن کار کرده اید، شما باید کمی وقت بگذارید تا با محیط و رابط کاربری ورد ۲۰۱۶ بیشتر آشنا شوید.

رابط کاربری ورد ۲۰۱۶

وقتی برای اولین بار نرم افزار ورد ۲۰۱۶ را باز می کنید، صفحه آغازین (Start Screen) نمایان می شود. از اینجا، شما می توانید یک سند جدید ورد بسازید، یک قالب از پیش آماده شده را انتخاب کنید، و همینطور آخرین اسناد ایجاد شده و و یا ویرایش شده تان را باز کنید. در این صفحه آغازین (Start Screen) دنبال گزینه Blank document بگردید و آنرا انتخاب کنید.

گزینه Blank document یک سند خالی ورد را مشابه تصویر زیر برای شما ایجاد می کند.

کار کردن با محیط ورد ۲۰۱۶

درست مانند دو ورژن قبلی ورد یعنی ۲۰۱۳ و ۲۰۱۰، ورد ۲۰۱۶ هم استفاده از ویژگیهایی مثل ریبون (Ribbon) و Quick Access Toolbar (نوار ابزار دسترسی سریع) را ادامه داده است. همینطور گزینه Backstage view (دیدگاه پشت صحنه) نیز همچنان در ورد ۲۰۱۶ وجود دارد. در ادامه با هر کدام از اینها بیشتر آشنا خواهیم شد.

ریبون (Ribbon) در ورد ۲۰۱۶

ورد ۲۰۱۶ از یک ریبون به شکل تب استفاده می کند. ریبون دارای تب های متعددی می باشد. که در قسمت بالای محیط ورد ۲۰۱۶ می توانید آنها را مشاهده نمایید.

هر تب دارای چندین گروه می باشد. در واقع هر گروه دستورات مرتبط با یکدیگر را بسته بندی کرده است. برای مثال، گروه Font که در تب Home قرار دارد، شامل دستوراتی می باشد که متن شما را قالب بندی می کند.

در بعضی گروه ها یک فلش کوچک رو پایین در قسمت پایین و راست آنها وجود دارد. وقتی روی این فلش کلیک کنید، دستورات بیشتری را در انجا خواهید دید.

نمایش یا مخفی کردن ریبون (Ribbon) در ورد ۲۰۱۶

اگر احساس می کنید که ریبون فضای زیادی از صفحه مانیتور شما را اشغال کرده است، شما می توانید آن را مخفی کنید. برای انجام این کار، بر روی گزینه Ribbon Display Options (گزینه های نحوه نمایش ریبون) که به شکل یک فلش می باشد کلیک کنید. و سپس گزینه مد نظرتان را از انتخابهای موجود در آن گزینش نمایید.

– Auto-hide Ribbon : این گزینه سند ورد شما را در حالت تمام صفحه نمایش می دهد و بصورت کامل ریبون شما را مخفی می کند. برای نمایش مجددا ریبون و استفاده از دستورات داخل آن، بر روی دستور Expand Ribbon (باز کردن نوار) که در بالای صفحه قرار دارد کلیک کنید.

– Show Tabs : این گزینه قسمت گروه دستورات داخل ریبون را مخفی می کند. اما همچنان تب های ریبون را نمایش می دهد. برای نمایش ریبون کافیست تا به سادگی بر روی تب مربوطه کلیک کنید.

– Show Tabs and Commands : این گزینه ریبون را در حالت حداکثری آن نمایش می دهد. یعنی همه تب ها و همه دستورات کاملا نمایان هستند. این گزینه در واقع همان گزینه پیش فرض ورد ۲۰۱۶ می باشد که در اولین بار ورود به محیط این نرم افزار مشاهده کردید.

استفاده از ویژگی Tell me (به من بگو) در ورد ۲۰۱۶

اگر در پیدا کردن دستوری که قصد استفاده از آن را دارید، مشکل داشته باشید و نتوانید پیدایش کنید، ویژگی Tell me (به من بگو) در ورد به شما کمک می کند تا سریعتر آن را پیدا کنید. در واقع کاربرد این قسمت Tell me دقیقا مشابه جستجو می باشد. کافیست چیزی را که دنبالش هست تایپ کنید، و یک لیست از گزینه ها ظاهر می شوند. سپس شما می توانید بدون مراجعه به ریبون مستقیما از همین قسمت دستور مورد نظرتان را انتخاب کنید.

DHCP مخفف عبارت Dynamic Host Configuration Protocol می باشد به این معنی که پروتکلی است که برای مدیریت سریع، اتوماتیک و مرکزی برای توزیع آدرس های IP در یک شبکه برای host ها و Client های موجود در آن استفاده می شود. DHCP همچنین برای پیکربندی و تخصیص subnet mask و default gateway و اطلاعات DNS server مورد استفاده قرار می گیرد (البته option ها و پارامترهایی که DHCP سرور به کلاینتها تخصیص می دهد بسیار زیاد است در اینجا فقط بخشی از پارامترهایی که dhcp انجام می دهد را ذکر کردیم مثلا یکی دیگر از پارامترهایی که DHCP سرور به کلاینتها پاس می دهد Time Server در شبکه است.

یک سرور DHCP برای انتشار IP Address های منحصر به فرد و Unique به سیستمی که از آن IP دریافت می کند استفاده می شود و این کارها را به صورت خودکار انجام می دهد و کاربران و ادمین شبکه هیچ دخالتی در این پروسه ندارند فقط ادمین شبکه از قبل تنظیمات لازم را بر روی Dhcp Server را باید پیکربندی کند مابقی کار به صورت خودکار انجام می شود. اما به طور خلاصه روند کار DHCP به اینصورت است است که یک دستگاه کلاینت(مثلا لب تاپ، کامپیوتر، گوشی و غیره..) برای فعالیت در سطح شبکه نیاز به IP دارد اگر به صورت دستی برای آن IP تنظیم نشده باشد به محض وارد شدن به شبکه مورد نظر برای دریافت IP به سراغ DHCP Server شبکه خواهد رفت و درخواست دریافت IP را می کند پس از آن سرویس دهنده IP یا همان DHCP Server به شرط وجود IP به تعداد کافی و همچنین IP های مجاز و در دسترس یک IP به سیستم مورد نظر تخصیص می دهد. برای جزئیات بیشتر لطفا ادامه مقاله را هم مطالعه کنید.

هنگامی که یک دستگاه به شبکه متصل می شود که دارای dhcp سرور است یک درخواست با نام DHCPDISCOVER به سرور ارسال می کند پس از اینکه بسته DISCOVER به دست سرور DHCP رسید، DHCP از لیست IP Address های مجاز یک IP ای که سیستم کلاینت مورد نظر بتوانند از آن استفاده کند را Offer یا پیشنهاد می دهد هنگامی که این offer انتخاب IP به دست سیستم کلاینت مورد نظر رسید مجددا دستگاه به سرور DHCP با یک بسته به نام DHCPREQUEST پاسخ می دهد تا IP Address را بپذیرد(برای این سیستم که درخواست داده ثبت کند) سپس دستگاه سرور مورد نظر یک تاییدیه یا ACK دستگاه مورد نظر از بابت تایید IP ارسال می کند که این دستگاه در طول این بازه زمانی می تواند از این IP Address در شبکه استفاده کند. البته دوستان همه این موارد بسیار سریع در شبکه اتفاق خواهد افتاد و یک کلاینت در عرض چند ثانیه خیلی سریع یک IP در صورت در دسترس بودن  DHCP و داشتن IP مجاز، دریافت خواهد کرد.

مزایا و معایب استفاده از DHCP

یک کامپیوتر یا هر دستگاه دیگر که شبکه متصل می شود برای فعالیت در شبکه نیاز به IP Address دارد پس این DHCP Server است که بدان ها IP تخصیص می دهد(البته اگر شما به صورت دستی به سیستم مورد نظر IP تخصیص نداده باشید). خب، نکته ای که باید توجه داشته باشید این است که در شبکه ها ممکن است برخی سیستم ها (مثلا سرورها، ولی معمولا رنج IP سرورها را جدای از رنج IP کلاینتها در نظر می گیرند) به صورت دستی برای آنها IP تنظیم شده باشد باید دقت کنید که اولا در زمان پیکربندی تنظیمات DHCP این رنج از IP هایی که به صورت ثابت به برخی سیستم ها اختصاص داده اید را مثلا Exclude کنید و در ثانی اگر بعد از تنظیم DHCP به سیستمی IP به صورت دستی اختصاص می دهید نباید از Range ای باشد که DHCP قرار است به کلاینت ها تخصیص دهد که اگر دو سیستم در یک شبکه دارای یک IP Address مشابه باشند IP Conflict یا تداخل IP رخ خواهد داد. استفاده از DHCP نیز باعث می شود که شبکه به راحتی مدیریت می شود. مثلا از بابت administrative که هر کلاینتی که به شبکه متصل شود، DHCP سرور از Range و یا به عبارتی از همان Subnet به کلاینت مورد نظر IP تخصیص می دهد تا بتواند کلاینت مربوطه در شبکه فعالیت کند و این کارها به صورت اتوماتیک توسط سرور DHCP انجام می شود. اما جایگزین دیگر اینکار این است که به صورت دستی به سیستم مورد نظر IP Address اختصاص دهید اما باید دقت کنید که IP داده شده باید در Range همان شبکه باشد و همینکه تکراری نباشد. اغلب دستگاه ها پس از وصل شدن به شبکه و دریافت IP از سرور DHCP پس از اینکه از شبکه خارج شدند و مجددا مثلا بعد از ۲ روز به شبکه وصل شدند ممکن است IP Address آنها تغییر کند یعنی همان IP قبلی به آنها داده نشود

اگرچه DHCP Server و تخصیص IP به صورت داینامیک و خودکار به سیستم ها مزایایی دارد اما نباید فراموش کرد که این روش نباید برای سیستم هایی که به صورت ثابت و همیشگی در شبکه هستند مورد استفاده قرار گیرد مثلا print Server یا سرور اتوماسیون اداری که کلاینتها بدان ها برای کارهای خود مراجعه می کنند اگر هر بار IP آنها تغییر کند این تغییرات برای دسترسی ها درد سر ساز می شود و در بهترین حالت همیشه کلاینتها در به در پیدا کردن IP سیستم های مورد نظر هستند.

اطلاعات بیشتر در خصوص  DHCP

 DHCP   سرور از نگاه دیگر در واقع یک محدوده یا محدود هایی از آدرس های IP مختلف است که به کلاینت ها آن آدرس ها را اختصاص می دهند تا بتوانند در شبکه فعالیت کنند(بدون آدرس IP هیچ سیستمی در شبکه نمی تواند فعالیت کند). واقعا وجود DHCP سرور در شبکه ها مفید است اگر این سیستم در شبکه نباشد تصور کنید در یک شبکه ۲۰۰ کلاینت دارد باید تک به تک پشت سیستم ها بروید و برای آنها IP Address تنظیم کنید خب خود این مورد به تنهایی یک پروژه است چون دست کم در بهترین حالت یکی دو روزی وقت صرف این کار خواهد شد. از آنجایی که این IP Address ها به صورت اجاره ای و دوره ای به کلاینتها تخصیص داده می شود ممکن است هر چند روز یکبار IP سیستم ها تغییر کند که با وارد کردن دستور ipconfig می توانید IP Address سیستم ها(سیستم های ویندوزی) را مشاهده کنید.(البته در DHCP می تواتنید IP ها را برای سیستم ها Reserve کنید که در این صورت هرگز IP های اختصاص داده شده به کلاینتها تغییر نخواهد کرد.

مثلا شما اینترنت خود را در نظر بگیرید که از ISP دریافت کرد هاید IP لینک اینترنت شما در بازه های زمانی ای تغییر خواهند کرد این پر واضح است که حتی ISP ها هم برای تخصیص IP به مشتریان خود از DHCP سرور استفاده می کنند. در ویندوز اگر به صورت دستی به کارت شبکه کامپیوتر IP اختصاص ندهید و چنانچه DHCP سرور موجود در شبکه را هم Detect نکند به صورت APIPA از رنج ۱۶۹٫۲۵۴٫۰٫۰ به سیستم مذکور IP تخصیص داده می شود البته با این IP هم سیستم نمی تواند در شبکه فعالیتی داشته باشد و به اصطلاح Routable نیست.

شاید برای شما سئوال شده باشد که سیستم های خانگی که فقط به یک مودم ADSL متصل هستند و شما هم به صورت دستی هیچ IP برای آنها تنظیم نکرده اید چگونه می توانند مثلا به اینترنت متصل شوند. چه بسا یک لب تاپ دیگر را هم به مودم متصل کرده باشید و این کامپیوتر و لب تاپ با هم تحت شبکه با هم ارتباط دارند. جواب این است که مودم های ADSL در واقع Function مربوط به DHCP را دارند یعنی در زمان تولید مودم ها توسط کارخانه سازنده Function DHCP را در آنها قرار می دهند به اندازه مثلا یک DHCP مایکروسافت کامل و قدرتمند نیست اما بالاخره برای یک سناریوی خانگی خیلی هم مناسب است و به طور کامل کار کاربران را راه می اندازد. شما با گوشی، لب تاپ، تبلت، کامپیوتر و … در هر صورت اگر به شبکه ای متصل شوید تا IP آدرس نداشته باشید نمی توانید فعالیتی در آن شبکه داشته باشید که یا باید به صورت دستی IP تنظیم کنید که حتما باید در Range IP Address همان شبکه باشد و یا باید از DHCP موجود در آن شبکه به صورت اتوماتیک IP دریافت کنید تا بتوانید در شبکه حضور فعال داشته باشید.

در زیر لیستی از پرکاربردترین میانبرهای هر نسخه از ویندوز را گرد آوری کرده ایم. پس لطفا این آموزش ساده و در عین حال کاربردی را تا آخر با همراه باشید.

Alt+Tab
سوئیچ کردن بین چندین برنامه باز پا پنجره باز در تمام نسخه های ویندوز و با فشردن کلیدهای Alt + Shift + Tab همین عمل منتها بصورت برعکس انجام می شود.

Ctrl+Tab
سوئیچ بین گروهی از برنامه ها، اسناد و برنامه هایی که این ویژگی را پشتیبانی می کنند. فشردن کلیدهای ترکیبی Ctrl+Shift+Tab همین کار را به صورت معکوس انجام می دهد.

Alt+double-click
فشردن کلید Alt و دابل کلیک روی یک پوشه یا فایل، Properties مربوط به آن را نمایش می دهد. دقیقا انگان روی فایل کلیک راست کرده و گزینه Properties را انتخاب کرده باشید.

Alt+Print Screen
یک screenshot فقط از پنجره یا فرمی که اکنون در حال اجرا و نمایش در مانیتور است را تهیه می کند. مثلا ماشین حساب ویندوز را اجرا کنید با فشردن این کلیدهای ترکیبی فقط از آن screenshot بگیرید. ولی چنانچه فقط دکمه Print Screen به تنهایی از کیبورد فشار دهید از کل صفحه نمایش screenshot
تهیه می شود.

Ctrl+Alt+Del
صفحه نمایش Lock می شود و عملیات switching user، Task Manager و غیره و را می توانید از صفحه آبی نمایش داده شده اجرا کنید.

Ctrl + Shift + Esc
اجرای Task manager ویندوز

Ctrl+Esc
نمایش منوی start ویندوز

Alt+Esc
(از ویندوز ۹۵ به بعد) سوئیچ بین برنامه های باز در Task manager

Alt+Spacebar
منوی کنترل پنجره برای هر برنامه که در حال حاضر روی مانیتور در حال نمایش داده شدن است.

Alt+Enter
نمایش پنجره Properties هر برنامه یا پوشه ای که آیکون آن انتخاب شده باشد.

Shift+Del
حذف برنامه یا پوشه بدون اینکه وارد Recycle Bin ویندوز شود.

Hold down the Shift key
اگر یک CD صوتی یا هر فایلی که بصورت خودکار اجرا شود را در CD-Rom خود قرار دهید با نگه داشتن کلید Shift از اجرای خودکار آن جلوگیری به عمل خواهد آمد.

F1
پنجره Help برنامه جاری را اجرا می کند. چنانچه فقط دسکتاپ ویندوز پیش رویتان باشد Help ویندوز به اجرا در خواهد آمد.

F2
برای تغییر نام یا Rename کردن فایل یا پوشه در ویندوز. روی فایل یا پوشه مورد نظر یک بار کلیک کنید و کلید F2 را فشار دهید اکنون می توانید نام را تغییر دهید.

F3
باز کردن قسمت Find یا Search در برنامه های که سیستم در حال اجرا و در حال نمایش در مانیتور است.

F4
از ویندوز ۹۵ به بعد در explorer فایل در ویندوز، فوکوس به address bar اشاره خواهد کرد. مثلا My computer را باز کنید و کلید F4 را فشار دهید، خواهید دید که اشاره گر به قسمت address bar خواهد رفت.

Alt + F4
پنجره باز یا برنامه فعلی که در حال اجرا سیستم است را می بندد.

Ctrl + F4
این قابلیت برای برنامه هایی است که چندین فرم باز فرعی به غیر از فرم اصلی دارند که فرم های باز فرعی بسته خواهد شد.

F6
به صورت گروهی بین آیتم های یک پنجره باز حرکت می کند.

F8
پس از ریست شدن سیستم اگر این کلید را فشار داده و همانطور نگه دارید سیستم به صورت Safe mode اجرا خواهد شد.

F10
فعال سازی Menu Bar در تمامی نسخه های ویندوز

WINKEY
نمایش منوی start

WINKEY+F1
اجرای Windows help و support center مایکروسافت

WINKEY+Pause / Break key
نمایش پنجره system properties، انگار که روی my computer کلیک راست کرده باشید و از آن Properties بگیرید.

WINKEY+D
Minimize و maximize کردن پنجره های فعال ویندوز

WINKEY+E
اجرای Windows Explorer و یا my computer

WINKEY+Ctrl+F
جستجوی مقادیر یا اشیاء از Active Directory. البته باید سیستم شما به دامین Join شده باشد.

WINKEY+L
Lock کردن ویندوز که تفاوت آن با Logoff در این است که برنامه های در حال اجرا بسته نخواهند شد و یا سوئیچ بین کاربران.

WINKEY+M
Minimizes کردن تمامی پنجره ها و فرم های در حال اجرا

WINKEY+Shift+M
Maximize کردن تمامی پنجره ها و فرم های در حال اجرا که با کلیدهای ترکیبی WINKEY+M بصورت minimize درآمده بودند.

WINKEY+R
اجرای Run در ویندوز

WINKEY+T
سوئیچ بین آیکون برنامه های فعال و غیرفعال در taskbar

WINKEY+U
اجرای Ease of Access Center

WINKEY+Home
Minimizes کردن تمامی پنجره های در حال اجرا به غیر از پنجره فعال

WINKEY+Arrow Key
فشردن همزمان کلید ویندوز و کلید های جهت نما، باعث کوچک تر شدن پنجره باز و فعال می شود.

‘ + winkey
نگاهی به دسکتاپ ویندوز

WINKEY+C
باز کردن charmbar

برگرفته از خوش آموز

شما میتوانید فایل pdf آموزش بالا را از لینک زیر دریافت نمایید.

سیستم های ذخیره سازی NAS یکی از راه حل های محبوب برای کسب و کارهای کوچک،متوسط و بزرگ در عرصه ذخیره سازی داده ها تبدیل شده است. یک دستگاه NAS یا Network Attached Storage فراهم کننده یک نقطه متمرکز برای ذخیره سازی داده، پشتیبان گیری و قرار دادن فایل های مهم است.بسیاری از دستگاه های ذخیره ساز NAS که در بازار موجود می باشد که Feature های بسیاری روی آنها Setup شده است از قبیل برنامه های کاربردی، پشتیبان گیری و قابلیت دسترسی از راه دور.

برخی ویژگی های دستگاه های NAS:

– دستگاه های ذخیره ساز NAS بسیار آسان راه اندازی می شوند و نیاز دانستن تکنولوژی های بسیار مانند San Storage ها نیستند.

– دستگاه های NAS یک Solution خوب برای تهیه Backup از اطلاعات هستند و License های گران قیمتی ندارند و مثلا می توانید برای File Server ها و قرار دادن فیلم های ضبط شده توسط سیستم های امنیتی(دوربین مدار بسته) استفاده شود.

– NAS از پروتکل های NFS و CIFS پشتیبانی می کند. پس کاربرانی که بدان متصل می شوند مهم نیست سیستم عامل آنها لینوکس یا ویندوز باشد چون در هر صورت از پروتکل های آن پشتیبانی می کند.
– دستگاه های ذخیره ساز NAS از تکنولوژی Raid هم پشتیبانی می کنند و بسته به نوع دستگاه از Raid های مختلف پشتیبانی می کنند و اگر یکی از هارد ها یا درایوها Fail شد اطلاعات از بین نمی رود و سایر هارد دیسک های موجود در NAS اطلاعات را روی خود دارند.

– شما از بابت ذخیره سازی و Backup آسوده خاطر خواهید بود چرا که اطلاعات در یک مکانی امن ذخیره شده و Stability این دستگاه های ذخیره ساز بالا می باشد.

– از راه دور هم می توانید به NAS متصل شوید و به اطلاعات خود از جایی و در هر زمانی دسترسی پیدا کنید

– از NAS به جای FTP هم می توانید استفاده کنید که کارایی آن از FTP هم بیشتر است.
– می توانید برای کارکنان خود Account تعریف کرده تا بتوانند از راه دور هم به اطلاعات خود دسترسی داشته باشند.

شما به خوبی می دانید که در ایمیل ها)چه ایمیل های عمومی نظیر Gmail , yahoo و چه ایمیل های سازمانی) نمی توانید حجم فایلی از یک حدی که بیشتر باشد را به ایمیل ضمیمه یا پیوست کنید که در اینجا از Upload Server هایی که Free هستند استفاده می کنید که باعث می شود اطلاعات سازمان شما به مکانی که نمیدانید کجاست Upload شود و این خود یک باگ امنیتی است و لینک آن فایل را برای گیرنده ایمیل ارسال می کنید تا گیرنده ایمیل بتواند آن فایل را دانلود کند و یا در FTP سرور داخلی سازمان خود آپلود می کنید که این هم راه حل خوبی است. ولی با استفاده از NAS ها هم قادر خواهید بود این کار را انجام دهید. Nas ها اطمینان پذیرتر Stability تر و ایمن تر این کار برای شما انجام می دهند.

NAS ها نسبت به SAN ها بسیار ارزان تر هستند و واقعا می توانید با تهیه این دستگاه های پر کاربرد ارزش پول خود را در تهیه Backup ها و ذخیره سازی اطلاعات حفظ نمایید.

به سادگی می توانید در Nas ها کاربر تعریف کرده و برای هر کاربر دسترسی هایی متناسب با پالیسی و سیاست هایی که مدنظر دارید اعمال نمایید.

فضا برای هر کاربر یا گروهی از کاربران می توانید تخصیص دهید و این فضا در آینده هم قابل افزایش است. یعنی اگر کاربران به فضای بیشتری برای ذخیره سازی نیاز داشته باشند می توانید آن فضا را افزایش دهید.

اگر تعدا یا گروهی از کاربران قصد کار بر روی یک سند یا گزارش را داشته باشند طبیعتا اگر آن سند یا گزارش در یک نقطه مشترک که آنها بدان دسترسی داشته باشند وجود نداشته باشد به ناچار همه آن گروه از کاربران باید یک کپی از آن سند یا گزارش را در سیستم خود داشته باشند و جداگانه روی آن کار کنند که این کپی بی رویه به نوبه خود اولا فضا اشغال می کند و دوم اینکه اعمال تغییرات جداگانه هر کاربر در فایل گزارش یا سند، تجمیع و اعمال این تغییرات در یک فایل مشکل و بعضا با خطاهای انسانی یا سیستمی مواجه می شود. با استفاده از ذخیره سازهای NAS می توانید یک فضای مشترک که آن گروه از کاربران بدان دسترسی داشته باشند ایجاد کرده و آن گزارش یا سند را در فضای مشترک قرار داده و همه آن گروه کاربران روی یک فایل کار کنند و از دردسرهایی که ذکر شد جلوگیری به عمل آید و فضا بی رویه به هدر نرود.

همانطور که پیشتر ذکر شد می توانید با استفاده از ذخیره سازهای NAS از هر نقطه ای از دنیا به فایل های خود دسترسی داشته باشید و این یعنی شما یک Private Cloud یا فضای ابر شخصی راه اندازی کرده اید که امنیت آن را هم می توانید با فایروال ها و سایر تجهیزات امنیتی فراهم آورید.
روی ذخیره ساز های NAS یک سیستم عامل Setup شده است که به حفاظت و امنیت اطلاعات ذخیره شده در آن کمک شایانی می کند.

یکی دیگر از مزایای دستگا ههای NAS مصارف خانگی این دستگاه ها می باشد شما یکی از این دستگاهها را تهیه کنید و با گوشی یا لب تاپ از هر نقطه ای از جهان بدان متصل شوید و فایل رد و بدل کنید. حتی از آن به عنوان یک محل بک آپ گیری از اطلاعات لب تاپ یا کامپیوترتان هم می توانید استفاده کنید.

همانطور که پیشتر ذکر شد NAS ها از SAN ها ارزانتر هستند.باید بدانید که NAS از سرعت کمتری نسبت به SAN داشته و پروتکل های مخصوص به خود را دارد و این یکی از دلایل کمتر بودن سرعت NAS ها از SAN ها است NAS با داشتن سیستم عامل روی خود به صورت File Base و یا File Level عمل می کنند و این دلیل دیگر کمتر بودن سرعت NAS از SAN ها می باشد.

و عامل دیگری که به نوعی نقطه ضعف NAS محسوب می شود این است که وجود NAS باعث ایجاد OverHead اضافی در شبکه Lan شما می شود. در شبکه سازمانی خود، شما ترافیک های مختلفی را در بستر شبکه دارید و ترافیک NAS هم به جمع این ترافیک ها اضافه می شود. با این وجود، این دستگاه آنقدر مفید و مهم است که این دلایل باعث نمی شود که آن را تهیه نکنید. مثلا از جمله Device هایی که برای بک آپ گیری بسیار مناسب هستند و سرعت بک آپ گیری و بسیاری Feature های دیگر در خود دارند EMC Data Domain و یا HPE Store Once ها هستند البته این ها SAN هستند اما هر شرکتی یا هر کسب و کاری نمی تواند این دستگاه های گران قیمت را تهیه کنند ضمن اینکه راه اندازی این دستگاه ها هم نیاز به دانش فنی مخصوص خود را دارد اما برای بک آپ گیری، از همین دستگاه های NAS هم می توانید استفاده کنید و بک آپ های سیستمها را در این دستگاه ها ذخیره کنید البته باید بدانید که Feature دستگاه های مخصوص بک آپ گیری مثل این دو دستگاه قدرتمند EMC Data Domain و یا HPE Store Once را در این زمینه ندارند. اما به هر حال NAS ها واقعا دستگاه های مفید و پر استفاده ای هستند.

البته اگر San Storage هایی مثل HPE 3PAR، EMC Unity یا EMC VNX را دارید(به غیر از VNX 5200) و غیره.. می توانید لایسنس های مربوط به NAS یا FILE Level را خریداری کنید و نیازی نیست که دستگاه های NAS را جداگانه تهیه کنید. برگرفته از خوش آموز

شما میتوانید فایل pdf آموزش بالا را از لینک زیر دریافت نمایید.

برای این منظور عبارت “dxdiag” را در Run اجرا کنید
حال در پنجره باز شده در System => System Information در مقابل DirectX version می توانید نسخه نصب شده دایرکت ایکس را مشاهده کنید.

اگر از طریق Run باز نشد از طریق Search عبارت dxdiag.exe امتحان کنید.

لیست سیستم عامل ها و نسخه دایرکت ایکس پشتیبانی شده:

Windows 10 (November 2015) and Windows Server 2016 Technical Preview
DirectX 11.4
DirectX 12.0

Windows 10
DirectX 11.3
DirectX 12.0

Windows 8.1, Windows RT 8.1, and Windows Server 2012 R2
DirectX 11.2

Windows 8, Windows RT, and Windows Server 2012
Windows 7 Service Pack 1 (SP1) and Windows Server 2008 R2 SP1 together with update 2670838 installed
DirectX 11.1

Windows 7 and Windows Server 2008 R2
Windows Vista Service Pack 2 (SP2) and Windows Server 2008 SP2 together with update 971644 or 971512 installed
DirectX 11.0

Windows Vista SP1 or later, and Windows Server 2008 or later
DirectX 10.1

Windows Vista
DirectX 10.0

Windows XP SP2 or later
Windows XP x64 Edition SP1 or later, and Windows Server 2003 SP1 or later
DirectX 9.0C

به اشتراک گذاری ارتباطات اینترنتی(ICS) مخفف ( Internet Connection Sharing) است. یکی از سرویس های سیستم عامل ویندوز است، که امکان اشتراک اینترنت را در شبکه برای ما فراهم میکند و وقتی که این سرویس را بر روی کامپیوترمان فعال میکنیم هر کامپیوتری که برای دسترسی به اینترنت به آن متصل میشود را میتواند به اینترنت متصل کند و کامپیوتر ما تبدیل به ICS Server میشود. البته ICS همزمان میتواند به عنوان سرویس دهنده ی NAT و DHCP نیز عمل کند.درواقع آدرسهای IP را به خارج از شبکه اختصاص میدهد، طوری که سرویس گیرنده های DHCP از رایانه ی ICS به عنوان Default Gateway خودشان استفاده میکنند،وقتی که سرویس گیرنده ها اطلاعات را از طریق اینترنت به کامپیوتر ICS میفرستند ،این کامپیوتر برای اینکه از رابط خارجی سیستم استفاده کند ،آدرس مبدا(NAT) را ترجمه می کند. به بیان ساده تر ،ICS SERVER تبدیل به یک DNS PROXY میشود و از آدرس DNS خودش استفاده میکند و کلاینتها را به مقصدی که می خواهند، متصل می کند .

نکته ی مهم این است که باید مطمئن باشیدکه تعداد کانکشن های کامپیوتر یا سرورتان که می خواهید به ICS SERVER تبدیلش کنید، حداقل دوتا باشد،یکی برای وصل شدن به مودم اصلی و یکی هم برای شبکه ی داخلی .وقتی که کامپیوتر را به ICS SERVER تبدیل کردید، خودش به طور اتوماتیک آدرس آی پی ۱۹۲٫۱۶۸٫۰٫۱ را برای کارت شبکه ی داخلی درنظر میگیرد،اما اگر قبلا برای کارت شبکه تان آدرس IP قرار داده اید باید آن را حذف و در حالت اتوماتیک قرار دهید تا آدرس IP مذکور(۱۹۲٫۱۶۸٫۰٫۱) را بگیرد.یادتان باشد که اگر شبکه ی شما دارای زیرمجموعه (Subnet) است و میخواهید برای همه ی آنها امکان استفاده از ICS را ایجاد کنید حتما کارت شبکه هایتان را در حالت Bridge به هم متصل کنید.کل آدرسهایی که میتوانید به کلاینتها بدهید ۲۵۴ تاست.یعنی از آدرس ۱۹۲٫۱۶۸٫۰٫۲ تا آدرس آی پی ۱۹۲٫۱۶۸٫۰٫۲۵۴ میتوانید به کلاینتها الحاق کنید.پس باید در دادن آدرسهای IP دقت داشته باشید.یادتان باشد که برای شبکه های بالای ۲۵۴ عدد کامپیوتر، باید از روش های دیگری، مثل NAT یا Proxy server استفاده کنید.برای اینکه مطمین شوید که این سرویس فعال است یا نه،باید از قسمت سرویس ها آن را چک کنید.اگر فعال نبود ، از منوی START تب SERVICES را باز می کنید و سرویس ICS را درحالت AUTOMATIC قرار می دهید.

بعد از این مرحله برای فعال کردن قابلیت ICS ،مسیرهای زیر را دنبال می کنید. ازمنوی Start ،پنجره ی Control panel ، گزینه ی Network and internet را انتخاب می کنید و روی لینکNetwork and sharing center کلیک می کنید.

در قسمت چپ پنجره روی لینک manage wireless networks کلیک میکنید.در این قسمت می توانید کانکشن های اینترنت خودتان را ببینید.

با کلیک راست روی کانکشن فعال موردنظر و انتخاب گزینه ی properties و زدن تیک check box گزینه ی Allow other other network users to connect through this computers internet connection این قابلیت فعال میشود.اگر میخواهید امکان فعال یا غیرفعالسازی و کنترل ICS را به کاربر کلاینت بدهید باید تیک دوم را بزنید،اما اگر ادمین شبکه هستید مسلما این را میدانید که از لحاظ امنیتی حق تنظیمات در شبکه باید دست ادمین باشد،پس این تیک را نزنید.

تمام تنظیماتی که در بالا اشاره شد در سمت به اشتراک گذارنده ی اینترنت بود،کاربر کلاینت هم تنظیماتی را باید انجام دهد.علاوه بر اینکه مطمین شوید تمام تنظیمات اتصال به شبکه کامل است بایددر کامپیوتر کلاینت ،از منوی استارت وارد control panel شوید و روی کارت شبکه ی کلاینت راست کلیک کنید و properties را انتخاب کنید ،

در قسمت تنظیمات TCP/IP کلاینت وارد شوید و گزینه ی obtain an ip automatically را انتخاب کنید و با این کار به طور اتوماتیک یک آدرسIP تصادفی در همان رنج سرویس دهنده ی ICS به سیستم کلاینت تخصیص داده خواهد شد.

اما اگر می خواهید به صورت دستی (manual) این کار را انجام دهید،باید در کادر تنظیمات:

IP ADRESS:را از ۱۹۲٫۱۶۸٫۰٫۲ تا ۱۹۲٫۱۶۸٫۰٫۲۵۴ قرار دهید.
Subnet mask: 255.255.255.0
Default gateway: 192.168.0.1
Preferred DNS server : 192.168.0.1
Alternate DNS server را خالی بگذارید.

به این صورت تنظیمات کلاینت انجام می شود. برای تست برقراری ارتباط ۱۹۲٫۱۶۸٫۰٫۱ را ping کنید.

شما میتوانید فایل pdf آموزش بالا را از لینک زیر دریافت نمایید.